حرص و اصرار پيامبر گرامى اسلام بر هدايت مردم

پيامبران الهى فيلسوف، فزيكدان و رهبران سياسى نبودند كه از زاويه مسلك و تخصص شان بمردم نگاه كنند. آن بزرگواران طبيبان، درد هاى مردم بودند. دغدغه و نگرانى هدايت مردم را داشتند. آنها به علاج درد هاى معنوى و اخلاقى توده ها مى انديشيدند و تلاش مى نمودند. و هرگز مواجهه با شدايد و مصائب آنها را از رسالت شان باز نمى داشت.

اکثر مردم حریص دنیا و منافع شخصی هستند، اما «حرص» آن رسول مقبول، نسبت به سعادت مردم بود و خداوند در وصفش به مردم یادآور شده: «رسولی از میان خودتان برای شما آمده که آنچه شما را به رنج می‌آورد برای او دشوار است، حریص بر (هدایت) شماست و نسبت به مؤمنین رئوف و رحیم است»:
توبه ۱۲۸- لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ.

و دوبار دیگر نیز بر این حرص اشاره کرده است:

یوسف۱۰۳- وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ
و بیشتر مردم، هر چند اصرار داشته باشی، ایمان نمی‏آورند!

نحل۳۷- إِنْ تَحْرِصْ عَلَىٰ هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللهَ لا يَهْدِي مَنْ يُضِلُّ…
هر قدر بر هدایت آنها حریص باشی، (سودی ندارد; چرا) که خداوند کسی را که گمراه ساخت، هدایت نمی‏کند.

پیامبر اصرار بر هدايت مردم داشت و برای ناباورانِ کافرپیشه نيز، تا سرحدّ جان تأسف می‌خورد! آیا نسبتی میان آن پیامبر رحمت و عطوفت با ما مسلمان نمایانِ به خشونت خوگرفته‌ که دنیا را با نفرت از عملکرد ما به اسلام بدبین ساخته‌‌ايم وجود دارد؟

آن رسول برگزيده رب العالمين به كافران و منكران تأسف مى نمود و حرص داشت تا هدايت شوند. در حاليكه مدعيان دروغين امروز اسلام، زمين خدا را براى نه تنها بنده گان خدا بلكه به مؤمنان نيز، جهنمى درست نموده اند.

سه بار خداوند پیامبر را نسبت به جانش، از این که خود را به خاطر نجات منکران در معرض هلاکت قرار می‌داد، هشدار داده است:

کهف۶- فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ عَلَىٰ آثَارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا
نزدیک است تو از تأسف بر آثار (اعمال) آنهایی که به این پیام نوین ایمان نمی‌آورند، خود را به هلاکت اندازی.)

شعراء ۳- لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلاَّ يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ
(نزدیک است که جانت را از این که ایمان نمی آورند به هلاکت اندازی).

فاطر ۸- فَلا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ…
(مبادا جانت را ازحسرت بر آنها از دست بدهی…)!

الله(ج) به رسولش مى فرمايد:
آل‌عمران۱۵۹- فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ…
«به خاطر رحمت ویژه خدایی بود که تو آنقدر با آنها ملایم شدی و اگر تندخُو و سخت ‌دل بودی، از پیرامونت پراگنده می‌شدند…»

و چنین بود که پروردگارش او را به «اخلاق عظیم» ستود (وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ- قلم۴) و در شأنش فرمود: «ما تو را جز رحمتی برای جهانیان نفرستادیم».

انبیاء۱۰۷- وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ

درود الله (ج)، ملائك و مؤمنان باد بر آن رسول مكرم !