هر نوزادى با فطرت (اسلام پذيرى) زاده ميشود

(كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَىٰ الْفِطْرَتهِ)

در فقه اكبر بروايت حماد از امام اعظم ابوحنيفه(رح) آمده:
(و اخرج ذريه آدم عليه السلام من صلبه على صور الذر فجعلهم عقلاء، فخاطبهم و امرهم بالايمان، و نهاهم عن الكفر، فأقروا له بالربوبيته، فكان ذلك منهم ايماناً، فهم يولدون على تلك الفطرته، و من كفر بعد ذلك فقد بدل وغير، و من آمن و صدق فقد ثبت عليه و دوام)

ترجمه: الله تعالىٰ، فرزندان آدم را بشكل مورچه هاى كوچك، از پشت وى بيرون آورده و آنان را، صاحب عقل ساخته و مورد خطاب قرار داده و به ايمان، امر و از كفر نهى كرد. پس به پروردگار بودن او، اقرار نمودند. و اين از آنان، ايمانى به حساب آمد. و آنان بر همين ايمان فطرى، از مادر زائيده ميشوند. هركه بعد از آن، كافر شود، به يقين كه آن (عهد فطرى) را تغير و تبديل داده است. و هر كسى كه ايمان آورد و تصديق كند. به يقين كه بر آن (عهد فطرى) ثابت مانده و مداومت كرده است.

از كلام امام معلوم شد كه مردم در بدو آفرينش، عارى از كفر و ايمان آفريده شده اند. سپس در (عهد الست) همگى ايمان آوردند و به ربوبيت الله اقرار نمودند. و اين بمثابه ى كاشتن تخم ايمان در انسان است، تا استعداد ايمان آوردن در دنيا را داشته باشد. و اين استعداد، قابل تغير نيست.
چنانكه الله تعالىٰ مى فرمايد:

• فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (روم، ٣٠)

  ترجمه: این فطرتی است که خداوند، انسانها را بر آن آفریده، دگرگونی در آفرینش الهی نیست، این است آیین استوار، ولی اکثر مردم نمی‏دانند!

پيامبر (ص) مى فرمايد:

• كل مولود يولد على فطرته، فابواه يهودانه، او ينصرانه، او يمجسانه…(صحيح بخارى/١٣٨٥)

  ترجمه: هر نوزادى بر فطرت(اسلام پذيرى) زاده ميشود. پس پدر و مادرش، اورا يهودى، يا نصرانى، يا مجوسى بار مى آورند.

هركسى بعد از آن ايمانى فطرى و ميثاقى، در سراى تكليف و صحنه امتحان (دنيا) كفر بورزد، پس آنرا با كفر كسبى و اختيارى خود، تغير داده است. و هركس پس از ايمان فطرى و ميثاقى، بعد از تولد از شكم مادر، به دعوت انبياء ايمان بيآورد و با دل تصديق كند. پس او بر ميثاق اول و ايمان فطرى، ثابت مانده و بر آن مداومت كرده است.

(ميثاق الست) در آيات و احاديث صحيح آمده است.
چنانچه الله تعالىٰ مى فرمايد:

• وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ(اعراف، ١٧٢)

  ترجمه: هنگامى كه پروردگارت، فرزندان آدم را از پُشت آدمى زاده گان پديدار كرد و ايشان را بر خود شان گواه و شاهد گرفت كه: آيا من پروردگار شما نيستم؟ آنان گفتند: بلى گواهى ميدهيم.

ابن عباس (رض) ميگويد: پيامبر (ص) فرمود:
(اخذ الله الميثاق من ظهر آدم بنعمان، يعنى عرفته فاخرج من صلبه كل ذريه ذرأها فنشرهم بين يديه كالذر ثم كلمهم قبلاً قال:

• أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ أَن تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَٰذَا غَافِلِينَ • أَوْ تَقُولُوا إِنَّمَا أَشْرَكَ آبَاؤُنَا مِن قَبْلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةً مِّن بَعْدِهِمْ ۖ أَفَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ (اعراف، ١٧٢، ١٧٣)

ترجمه: خداى تعالىٰ از پشت آدم (ع) يعنى (از ذريه آدم) در وادى اى بنام نعمان كه نزديك عرفه است، عهد گرفت و از پشت آدم، هر ذريه اى را كه (بعداً )پيدا ميكند، بيرون آورد و پيشروى آدم، آنان را مانند مورچه هاى كوچك پراكنده كرد، سپس رو در رو با آنان صحبت كرد و فرمود:
آيا من پروردگار شما نيستم؟ جواب دادند: آرى ! پروردگار ما هستى. گواهى داديم به ربوبيت تو!
تا روز قيامت نگوئيد كه ما از اين حال غافل بوديم، يا در قيامت نگوئيد كه پدران پيشين ما شرك ورزيدند و ما ذريه اى بعد از ايشان بوديم. آيا ما را هلاك ميگردانى، به (خاطر) كردار مبطلان.
يعنى اين سخن، از آنان، عذرى به حساب نمى آيد، زيرا نه تنها از هر شخصى، ميثاق به توحيد گرفته شده، بلكه پيامبران نيز به آنها يادآورى نموده اند.