پاسخ امام ابوحنيفه (رح) به استدلال مدعيان مخلوق بودن قرآن

كسانى كه قرآن را مخلوق مى دانستند، اين شبهه را مطرح ميكردند كه در قرآن سخنان انبياء و دشمنان آنها ذكر شده است و كلام مخلوقات، مخلوق است. از اين رو لازم مى آيد كه قرآن يا بخشى از آن مخلوق باشد، يا اينكه كلام مخلوق كه در قرآن ذكر شده، قديم باشد.

امام ابوحنيفه (رح) پاسخ داده كه:
(( و ما ذكر الله تعالىٰ فى القرآن حكايه عن موسىٰ وغيره من الانبياء عليهم الصلاته و السلام، و عن فرعون و ابليس، فان ذلك كله كلام الله تعالىٰ اخبارا عنهم، و كلام الله تعالىٰ غير مخلوق، و كلام موسىٰ وغيره من المخلوقين مخلوق، و القرآن كلام الله تعالىٰ فهو قديم لا كلامهم.))

ترجمه: آنچه الله تعالىٰ در قرآن از موسىٰ (ع) و ديگر انبياء و از فرعون و ابليس ذكر نموده، به يقين تمامى آن، كلام الله تعالىٰ است كه از آنها خبر ميدهد. و كلام الله تعالىٰ مخلوق نيست و كلام موسىٰ و ديگر مخلوقات، مخلوق است و قرآن سخن الله تعالىٰ و قديم است، نه سخنان آنها.

امام اعظم (رح) ميگويد: مطالبى كه در قرآن به حكايت از انبياء و يا دشمنان آنان ذكر شده است، كلام مخلوق نيست، بلكه همه ى آن كلام خداست كه از آنها حكايت كرده و خبر داده است، محكى عنه كه مخلوقات باشند، حادث و اخبار و حكايات از آنان كه كلام او تعالىٰ باشد، هم چون ساير صفات بارى تعالىٰ قديم است. برخلاف كلام مخلوقات كه همچون خود آنها حادث است، چون افعال و اقوال عباد، مخلوق اند و صفت تابع موصوف است.