قرآن غير مخلوق است

اهلسنت بطور عام و احناف بطور خاص معتقدند كه: ((وَ القُّرآنُ كَلَامُ اللهِ تَعَالَّىٰ فِى المَصَاحِفِ مَكْتُوبُ ، وَ فِي القُلُوبِ مَحْفُوظٌ، عَلَىٰ الاَّلْسِنِ مَقْرُوْءٌ، وَ عَلَىٰ الّنَبِىٌ عليه الصّلاتهُ و َ السَّلامُ مُنَزَّلٌ، وَ لَفًظُنَا بِالْقُرآنِ مَخْلُوقٌ، وَ كِتَابَتَنا لَهُ مَخْلُوقَه وَ قُراًءَتَنا لَهُ مَخْلُوقَه وَ الْقُرآنِ غَيْرُ مَخْلُوقٍ ))

قرآن يعنى مقروء، چون خوانده و تلاوت ميشود. چنانچه در قرآن مجيد آمده:
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (قيامه، ١٨)
ترجمه: پس هرگاه ما قرآن را خوانديم، تو خواندن آنرا پيگيرى كن.

قرآن، كلام الله تعالىٰ است، در صفحات كتاب نوشته شده، در قلب ها حفظ شده، بر زبان ها خوانده شده و بر پيامبر (ص) نازل گرديده است. تلفظ ما به قرآن مخلوق، قرآن نويسى ما مخلوق، قرآن خوانى ما مخلوق است، اما خود قرآن مخلوق نيست.

١- وَ القُّرآنُ كَلَامُ اللهِ تَعَالَّىٰ
الله تعالىٰ مى فرمايد:
وَإِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّه (توبه، ٦)
ترجمه: (اى پيامبر!) اگر يكى از مشركان از تو پناهندگى طلبيد، اورا پناه بده تا كلام الله ( آيات قرآن) را بشنود.
بنابراين، اگر كسى بگويد كه قرآن كلام خدا نيست، كافر ميگردد.

٢- فِى المَصَاحِفِ مَكْتُوبُ
الله تعالىٰ مى فرمايد:
وَكِتَابٍ مَسْطُورٍ * فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ ( طور، ٢-٣)
ترجمه: قسم به كتاب نوشته شده در كاغذ گشاده.
و
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (عبس، ١٣-١٦)
ترجمه: قرآن در نامه هاى گرامى ضبط است.

٣- وَ فِي القُلُوبِ مَحْفُوظٌ
الله تعالىٰ مى فرمايد:
بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ (عنكبوت، ٤٩)
ترجمه: بلكه قرآن آياتى روشن است در سينه هاى كسانى كه علم داده شده اند.

٤- عَلَىٰ الاَّلْسِنِ مَقْرُوْءٌ
الله تعالىٰ مى فرمايد:
إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ (فاطر، ٢٩)
ترجمه: كسانى كه كتاب خدا را (قرآن ) مى خوانند و نماز را برپا مى دارند و از چيزهايى كه براى شان داده ايم، پنهان و آشكار، بذل و بخشش مى نمايند، آنان تجارتى اميد دارند كه هرگز هلاك نمى گردد.

٥- وَ عَلَىٰ الّنَبِىٌ عليه الصّلاتهُ و َ السَّلامُ مُنَزَّلٌ
الله تعالىٰ مى فرمايد:
وَإِنَّهُ لَتَنزيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ۝ نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الأمِينُ ۝ عَلَى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ ۝ بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ (شعراء، ١٩٢-١٩٥)
ترجمه: اين (قرآن) فرو فرستاده پروردگار جهانيان است، جبرئيل آنرا فرو آورده است بر قلب تو، تا از زمره بيم دهنده گان باشى، با زبان عربى روشن و آشكارى است.
و
تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا (فرقان، ١)
ترجمه: بسيار با بركت است كسى كه فرقان ( يعنى: قرآن كه جدا سازنده حق از باطل است) را بر بنده خود (محمد) نازل كرده است تا اين كه بيم دهنده جهانيان باشد.

٦- وَ لَفًظُنَا بِالْقُرآنِ مَخْلُوقٌ
قرآن خوانى و تلاوت ما، فعل ماست كه از صدا و حركت زبان ما صورت مى گيرد و ما با افعال ما، حادث و مخلوق هستيم، همچنين قرآن نويسى ما، فعل ماست و حادث و مخلوق است، اما ملفوظ، مكتوب و مقروء كه قرآن باشد، غير مخلوق و غير محدث است.

٧- وَ الْقُرآنِ غَيْرُ مَخْلُوقٍ
دليل بر غير مخلوق بودن قرآن، اين آيه است:
أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ (اعراف، ٥٤)
ترجمه: بدانيد آفريدن و امر براى اوست
در اين آيه امر، غير از خلق قرار داده شده و قرآن از امر است. به دليل اينكه :
وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا (شورى، ٥٢)
ترجمه: اين گونه قرآن را از امر خود بسوى تو وحى كرديم.
يا
ذَٰلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيْكُمْ (طلاق، ٥)
ترجمه: اين امر خداست كه آنرا بسوى شما فرود آورد.

امام اعظم ابوحنيفه (رح) در الوصيه ميگويد:( اقرار ميكنيم به آن كه قرآن كلام الله تعالىٰ و غير مخلوق است.)

امام ابو جعفر طحاوى (رح) در العقيده الطحاويه مى نويسد: ( يقين و باور ميكنيم كه قرآن، كلام الله است، از او به صورت قول و بدون كيفيت (مشخص) ظاهر شده و بصورت وحى بر رسول خود نازل فرموده است. مؤمنان بر آن بطريق حق، تصديق نمودند و باور كردند كه اين قرآن حقيقتاً كلام الله تعالىٰ است و مانند كلام مخلوقات، مخلوق نيست. پس هر كه قرآن را شنيد و باور كرد كه اين كلام بشر است، به يقين كفر ورزيده است. و الله (ج) اين شخص را مذمت نموده و او را به جهنم تهديد كرده است.
چنانچه مى فرمايد:
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (مدثر، ٢٦)
ترجمه: هرچه زودتر، او را داخل دوزخ مى سازيم.)

پس وقتى الله (ج) به سقر تهديد مى كند، شخصى را كه ميگويد:
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (مدثر، ٢٥)
ترجمه: اين چيزى جزء سخن انسان ها نيست.
دانستيم و يقين كرديم كه قرآن كلام خالق بشر است و مشابه كلام بشر نيست.

ابن ابو العز حنفى پس از بحث مفصل در صفت كلام و اختلاف علما در اين باره مى نويسد: خلاصه اينكه تمام اهل سنت، از مذاهب اربعه و غير آن از سلف و خلف ، اتفاق دارند بر اينكه قرآن، غير مخلوق است.