در قرآنكريم آمده:
ثُمَّ إِنَّكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تُبْعَثُونَ ( مومنون، ١٦)
ترجمه: سپس شما در روز قيامت زنده خواهيد گرديد.

قرآن جهت تثبيت و تقويت ايمان به آخرت از روش هاى مختلف بهره گرفته، از جمله:
١- اقامه دليل بر وقوع قيامت از راه بيان قدرت خداوند بر آفرينش مجدد:
قَالَ مَنْ يُحْيِ الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ • قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ (يس، ٧٨، ٧٩)
ترجمه: گفت چه كسى استخوان ها را در حالى كه آن پوسيده است، زنده ميكند؟ بگو زنده مى كندش آن ذاتى كه آنرا اول بار آفريد.

٢- قياس احياى اموات بر احياى زمين:
وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَىٰ بَلَدٍ مَّيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ كَذَٰلِكَ النُّشُورُ (فاطر، ٩)
ترجمه: خدا آنست كه باد ها را فرستاد، پس آن باد ها ابر را برانگيخت، پس ابر را بسوى شهر مرده روان كرديم و به آن ابر زمين را بعد از مرده بودنِ آن زنده ساختيم، همچنين خواهد بود برانگيختن مرده گان.

٣- جلب توجه به آفرينش آسمانها و زمين در مقايسه با آن انسان پديده ى بسيار كوچك بشمار مى آيد:
الف: أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَلَمْ يَعْيَ بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ۚ بَلَىٰ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (احقاف، ٣٣)
ترجمه: آيا نديدى خدايى كه آسمان ها و زمين را آفريد و در آفريدن آنها خسته نشده است، تواناست بر آن كه مرده گان را زنده كند؟ آرى! چنين است، همانا او بر هر چيز تواناست.

ترجمه: همانا آفريدن آسمان ها و زمين از آفرينش آدميان بزرگتر است.

٤- وقوع قيامت جهت اجراى عدالت:
لابد معادى ديگر بايد باشد تا در آن تفاوت ميان مطيع و عاصى ظاهر گردد و جزا در آن محقق گردد، چنانكه الله تعالىٰ مى فرمايند:
الف: وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ • أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ (ص، ٢٧، ٢٨)
ترجمه : آسمان و زمين را و آنچه در ميان اينهاست، بيهوده نيآفريديم، اين گمان كافران است، پس واى كافران را از عقوبت آتش! آيا آنان را كه ايمان آوردند و كار هاى شايسته كردند، مانند فساد كننده گان در زمين قرار مى دهيم؟ آيا پرهيزگاران را مانند بدكاران قرار مى دهيم؟
ب: أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئَاتِ أَن نَّجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَّحْيَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ • وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (جاثيه، ٢١، ٢٢)
ترجمه: آيا پنداشتند آنان كه جرم ها كردند كه قرار بدهيم ايشان را مانند آنان كه ايمان آوردند و كار هاى شايسته كردند، يكسان باشد زنده گانى ايشان و مردن ايشان، بد است آنچه حكم مى كنند. آفريد خدا آسمان ها و زمين را به تدبير درست و تا عاقبت كار جزا داده شود هر شخصى به حسب آنچه عمل كرده است و بر ايشان ستم نمى شود.