معيار هاى سخن گفتن در قرآن

كلام نه تنها وسيله افهام و تفهيم بين انسانها است. بلكه امكانى است كه خداوند ( ج ) بوسيله ى آن و ذريعه رسولان برحقش، انسانها را هدايت نموده است.  يكى از تعابير كلام در زبان عربى ، اثر گذاشتن است. زمانى ما با كسى همكلام مى شويم. به نحوى با القاء و انتقال مفاهيمى در او اثر مى گزاريم.كلام از دو بخش شكل و محتوى تشكيل شده است. اگر زيبايى را در هر دو بعد كلام رعايت نكنيم. كلام ما اثر بخشى لازم را نخواهد داشت. سوال اينست كه شكل و ماهيت كلام خوب چيست و چگونه است ؟الله (ج) در كلام لايزالش سخن گفتن خوب را چنين بيان نموده است:
 ۱-  آگاهانه و از روى دانايى باشد. «لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ»

۲- نرم باشد. سخن ما تند و برنده نباشد. «قَوْلاً لَّيِّناً»

۳- حرفی باشد كه بدان عمل کنیم.»لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ»

۴- منصفانه باشد و عادلانه بيان شود.»وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا»

۵- حرف منطقى، حكيمانه و مستند باشد.»قَوْلًا سَدِيدًا»

  ۶- ساده، سليس و بى پيرايه حرف بزنیم.»قَوْلاً مَّیْسُورًا» 

 ۷- کلام رسا و فصيح باشد.» قَوْلاً بَلِیغًا»

۸- سخن نيكو و زیبا باشد.»قولوللناس حسنا» و «یَقُولُ الَّتی هِیَ أحْسَن»

 ۹- سخنان ما روح معرفت داشته ، مجهول و گنگ نباشد. «و قولوا لهم قولا معروفا»

١٠- گفتار مطبوع، دلپذير و گيرا باشد. «قولاً كريماً»

اين ده ويژه گى كه شامل فورم و محتوى كلام خوب است ميسر نخواهد شد مگر اينكه از پروردگار ما بخواهيم كه:  وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي – يَفْقَهُوا قَوْلِي  ( سورة طه، آيات ٢٥ تا ٢٨ ) پروردگارا! گره از زبانم بگشای، تا سخنان مرا بفهمند.