و اينگونه مسيح مهربان از مريم پاكدامن زاده شد

در این کتاب (آسمانی قرآن) از مریم یاد آر، آن هنگام که از خانواده اش جدا شد و در ناحیه شرقی قرار گرفت. (16)
و حجابی میان خود و آنها افگند (تا خلوتگاهش از هر نظر برای عبادت آماده باشد) در این هنگام ما روح خود را به سوی او فرستادیم و او در شکل انسانی بی عیب و نقص بر مریم ظاهر شد. (17)
او (سخت ترسید و) گفت من به خدای رحمن از تو پناه می‏برم اگر پرهیزگار هستی. (18)
گفت من فرستاده پروردگار توام (آمده‏ام) تا پسر پاکیزه‏ای به تو ببخشم! (19)
گفت چگونه ممکن است فرزندی برای من باشد در حالی که تاکنون انسانی با من تماس نداشته، و زن آلوده‏ای هم نبوده‏ام؟! (20)
گفت مطلب همین است که پروردگارت فرموده، این کار بر من سهل و آسان است، ما می‏خواهیم او را نشانه‏ای برای مردم قرار دهیم و رحمتی از سوی ما باشد، و این امری است پایان یافته (و جای گفتگو ندارد). (21)
سرانجام (مریم) باردار شد و او را به نقطه دور دستی برد.(22)
درد وضع حمل او را به کنار تنه درخت خرمائی کشاند، (آنقدر ناراحت شد که) گفتا کاش پیش از این مرده بودم و به کلی فراموش شده بودم. (23)
ناگهان از طرف پائین پایش او را صدا زد که غمگین مباش ‍ پروردگارت زیر پای تو چشمه آب (گوارائی) قرار داده است. (24)
و تکانی به این درخت نخل بده تا رطب تازه بر تو فرو ریزد. (25)
از (این غذای لذیذ) بخور، و از (آن آب گوارا) بنوش، و چشمت را (به این مولود جدید( روشن دار، و هر گاه کسی از انسانها را دیدی با اشاره بگو: من برای خدای رحمان روزه گرفته‏ ام و با احدی امروز سخن نمی‏گویم این نوزاد خودش از تو دفاع خواهد کرد.(26)
(مریم) او را در آغوش گرفته به سوی قومش آمد، گفتند: ای مریم! کار بسیار عجیب و بدی انجام دادی! (27)
ای خواهر هارون! نه پدر تو مرد بدی بود، و نه مادرت زن بدکاره‏ ای! (28)
(مریم) اشاره به او کرد، گفتند ما چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوئیم؟! (29)
(ناگهان عیسی زبان به سخن گشود) گفت من بنده خدایم به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر قرار داده است. (30)
و مرا وجودی پر برکت قرار داده در هر کجا باشم، و مرا توصیه به نماز و زکات مادام که زنده ‏ام کرده است. (31)
و مرا نسبت به مادرم نیکوکار قرار داده، و جبار و شقی قرار نداده است. (32)
و سلام (خدا) بر من آن روز که متولد شدم و آنروز که می‏میرم و آنروز که زنده برانگیخته می‏شوم. (33)
اینست عیسی بن مریم، گفتار حقی که در آن تردید می‏کنند. (34)
هرگز برای خدا شایسته نبود فرزندی انتخاب کند، منزه است او، هر گاه چیزی را فرمان دهد می‏گوید: موجود باش! آن هم موجود می‏شود. (35)
و خداوند پروردگار من و شماست، او را پرستش کنید اینست راه راست. (36)
ولی (با وجود اينهمه تأكيد عيسىٰ بر توحيد و يكتاپرستى) گروه ها ( و دسته هاى يهوديان و مسيحيان ) در ميان خود راه هاى مختلفى را در پيش گرفتند ( و عقائد گوناگونى در باره ى مسيح ابراز داشتند) وای به حال کافران از مشاهده روز بزرگ (رستاخیز كه چه خواهند ديد و چه خواهند كشيد). (37)
(كافران كه در جهان كر و كورند، ولى ) در آن روز كه پيش ما مى آيند، چه گوشهای شنوا و چه چشمهای بینائی پیدا میکنند؟ (اما چه سودى كه آن روز كار از كار گذشته ووقت حساب و كتاب فرارسيده) ولی این ستمگران امروز ( كه جهان كسب و عمل و اندوختن است) در گمراهی آشکارند. (38)
آنها را از روز حسرت (روز رستاخیز که برای همه مایه تاسف است (بترسان، روزی که همه چیز پایان مییابد در حالی که آنها در غفلتند و ایمان نمی‏آورند. (39)
ما زمین و تمام کسانی را که بر آن هستند به ارث میبریم و همگی به سوی ما باز میگردند. (40)