اقطار زمين و فضاء

يَامَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإِنسِ إِنْ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ فَانفُذُوا لا تَنفُذُونَ إِلاّ بِسُلْطَانٍ ( آيه ٣٣ سوره رحمان )
اى گروه جن و انس! اگر مىتوانيد از أقطار و مرزهاى آسمانها و زمين بگذريد، پس بگذريد، ولى هرگز نمىتوانيد، مگر با نيرو و سلطه.

در اين آيه كه تاكيد بر تحقيق علمى و پژوهش تجربى بشر شده و براى آن محدوده ى تعيين نشده، نكته جالبى واضح گرديده كه زمين و آسمانها داراى أقطار اند. و شرح اين موضوع كه آسمانها و زمين داراى قطر هاى بسيار اند، يك معجزه ديگر قرآن است.

از نظر علم فزيك، اگر يك جسم كاملاً كرؤى باشد، صرف يك قطر ميتواند داشته باشد. يك جسم گرد، وقتى بيشتر از يك قطر ميداشته باشد كه كره نا منظم باشد. كه اين هم دليلى بر شكل Geoid يعنى بيضوى بودن زمين است.

بر علاوه مطابق فرضيه نسبيت انشتين، جهان هميشه در حال توسعه است. يعنى فراختر شده ميرود و فاصله كهكشانها از همديگر زياد تر شده ميرود. پس أقطار فضا و آسمان نيز ثابت نيست، كه كلمه مفرد قطر براى آن استعمال گردد.

پس بكار برد كلمه أقطار ( قطر ها ) در قرآنكريم حكمتى داشته كه علم امروزى آنرا تفسير نموده.