سوراخهاى سياه و تاريك ( Black hole )

در قرن بیستم اکتشافات زیادی در مورد پدیده های فضایی در جهان صورت پذیرفت یکی از آن جمله که در این اواخر معلوم شده بود سوراخ هاى تاریک می باشد این سوراخ ها وقتی تشکیل می شوند که یک ستاره تمام محروقات خود را به مصرف برساند این ستاره تکمش نموده و یک سوراخ سیاه با کثافت لايتناهى و حجم مساوی به صفر و ساحه مغناطیسی بی نهایت قوی تبدیل می شود این سوراخهای سیاه با قوی ترین تلسکوپ ها قابل رویت نیستند زیرا نیروی جاذبه آنها آنقدر قوی است که نور نمی تواند از آنها فرار نماید اما سوراخ سیاه توسط نیروی مغناطیسی ای که در اطراف خود اعمال می نماید دریافت میگردد

اصطلاح سوراخ سیاه ( Black hole ) اولین بار در سال 1969 میلادی توسط یک فیزیکدان آمریکایی به نام جان هویلر به کار رفت قبلا تصور میکردیم که همه ستاره ها را میتوانیم ببینیم در حالیکه بعدا معلوم شد که ستاره هایی که ما آنها را نمی بینیم بخاطر این است که روشنی این ستاره های تکمش ( Collapsed ) نموده از بین رفته می باشد از یک سوراخ سیاه که دارای کثافت فوق العاده بلند بوده و یک جای بسیار کوچک را در فضا اشغال نموده باشد نور نمی تواند فرار کند قدرت جاذبه بی نهایت آن سریع ترین اشیاء حتی ذرات نوری ( Photon ) را بخود جذب می کند مثلا مرحله آخری یک ستاره اي که سه چند خورشید بوده و تا آخر بسوزد، به يک سوراخ سياه با قطر صرفا ٢٠ کيلومتر خواهد بود و يک سوراخ سياه بهر صورت سياه و غير قابل ديد ميباشد. اما به طور غير مستقيم با تاثیر بالاى ساير اجسام فضایی موجوديت خودرا نشان ميدهد. ممکن است آيه زیر به اين موضوع اشاره داشته باشد

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ * النَّجْمُ الثَّاقِبُ

و چگونه بدانی که طارق چیست ستاره ای که نفوذ میکند -در تاریکی(سوره الطارق آیه2-3)

به علاوه ستاره هاى بسيار بزرگ نيز قسمتى از فضا را مى پيچانند. سوراخ سياه نه تنها ایجاد پیچیدگی بلکه یک پارگی نیز در فضا می شود اشاره به این موضوع در قرآن نشان میدهد که این کلام فقط از خدا بوده است

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ

وقتى كه ستاره ها بى نور و محو شود (سوره المرسلات آیه 8)